Równie typowymi metodami prowadzona była kontrola sytuacji rynkowej. Po doniesieniach Komitetu Wojewódzkiego w Łodzi, sygnalizujących złą sytuację zaopatrzeniową na terenie województwa łódzkiego, wyjechała tam delegacja КС. Odwiedziła Pabianice, Piotrków, Tomaszów Mazowiecki, Łowicz, Kutno i Łęczycę, gdzie miało, według towarzyszy z KW, dojść do paniki na rynku mącznym. Delegacja КС stwierdziła, że „nie było utrzymanej ciągłości sprzedaży”, ale o panice mówić nie można. Nieprawdą też okazało się, jakoby w Piotrkowie tłum, tłoczący się w kolejce po mąkę, wybił szybę w sklepie. Szybę wybili klienci stojący po śledzie, które dostarczono w dużej ilości do jednego sklepu, zamiast rozwieźć dostawę do kilku. Z punktu widzenia wysłanników z КС różnica była istotna: dowodziła bowiem, że alarmistyczne doniesienia komitetu wojewódzkiego były przesadzone. Mąki nie brakowało tak bardzo, a śledzi właściwie było pod dostatkiem. Zawiodła co prawda dystrybucja, ale gdyby nie ona, wystarczyłoby towarów dla wszystkich chętnych. Obiektywnie więc potrzeby konsumpcyjne mieszkańców województwa łódzkiego były zaspokojone. Partia nie zamierzała się zaś zajmować subiektywnie odczuwanymi przez nich brakami.
Mariusz Jastrząb „Manewr gospodarczy? Korekta polityki ekonomicznej na IX Plenum Komitetu Centralnego PZPR w 1953 r.”
PRZEGLĄD HISTORYCZNY, TOM XCIV, 2003, ZESZ. 1, ISSN 0033-2186